Historia pływania pokazuje, że na początku była to niezbędna umiejętność, a następnie przerodziło się w zdrowy i pasjonujący sport. Pływanie jest uznawane za jedeną z najzdrowszych form rekreacji. Pływać może każdy i chyba nie ma długoterminowych przeciwwskazań do uprawiania tego sportu. Jest to sport dla wszystkich – bez ograniczeń wiekowych, zdrowotnych czy wydolnościowych. Światowa Organizacja zdrowia zaleca uprawianie pływania co najmniej 3 razy w tygodniu przez minimum 30 minut. Pławnie ma pozytywny wpływ na układ krążenia, układ oddechowy oraz mięśniowy. Pływając poprawiamy swoje zdrowie i kondycję.
Dlatego postanowiłem poświęcić tej dyscyplinie serię artykułów. Zaczniemy od historii aby mieć podstawy do budowania i pogłębiania dalszej wiedzy. Historia pływania dzieli się na dwie części – pierwsza to umiejętność a druga to sport. Mam nadzieję, że wzbudzi to w Was chęć oraz motywację do uprawiania tej wspaniałej dyscypliny sportowej.
Po co człowiekowi była umiejętność pływania
Ludzie potrafili pływać od zawsze i stale doskonalili tą umiejętność głównie z dwóch powodów. Pierwszy to poszerzanie możliwości pozyskiwania pokarmu. Nie od dziś wiadomo, że zbiorniki wodne stanowią bogate i różnorodne źródło pożywienia. Drugi powód wynikał z ciekawości i chęci poszerzania terytorium. Ludzie zawsze poszukiwali jak najlepszych warunków do życia. Umiejętność przepłynięcia rzeki, zatoki czy długiego rynnowego jeziora umożliwiała długie wędrówki w celu znalezienia nowych obszarów łowieckich. Od tego często zależało przeżycie pojedynczego osobnika lub nawet całej grupy.
Dowodem na to, że człowiek już od zarania dziejów posiadał umiejętność pływania są rysunki skalne sprzed kilku tysięcy lat, znalezione na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej.
Pływanie jako element wychowania
Także w starożytnej Grecji doceniano naukę pływania i traktowano ją na równi ze sztuką pisania czy czytania. Znaczenie tej umiejętności można poprzeć opinią Platona, według której władcą nie powinna być osoba, która nie potrafiłaby pływać. Jednak w tamtym czasie pływanie nie było jeszcze rozważane w kategoriach sportu i dlatego nie znalazło się na liście dyscyplin olimpijskich. Była to raczej umiejętność potrzebna do życia ale jednocześnie doceniali ją najwięksi wojskowi wodzowie np. Aleksander Wielki czy Marek Antoniusz. Dlatego przez wiele lat to właśnie wojsko przyczyniało się od rozwoju pływania. I tak car Rosji Piotr Wielki wydał rozporządzenie, zgodnie z którym każdy żołnierz musiał umieć pływać.
Historia pływania sportowego na świecie
Pierwsze wzmianki na temat pływania sportowego pochodzą z Japonii. W pismach cesarza Sugiu odnaleziono informacje o zawodach pływackich rozegranych w 36 r. p.n.e. Następnie, w 1796 r. w Szwedzkiej miejscowości Uppsala powołano do życia pierwszy klub pływacki Upsala Simsällskap.
Za oficjalny początek pływania sportowego uważa się mistrzostwa Anglii zorganizowane w 1871 r. zorganizowane przez Amatorskie Stowarzyszenie Pływania z siedzibą w Londynie. Pierwsze międzynarodowe zawody pływackie odbyły się w Budapeszcie w 1889 r. Jako dyscyplina olimpijska pływanie pojawiło się w 1986 r. na pierwszych nowożytnych igrzyskach w Atenach. Wszystkie cztery pływackie konkurencje rozegrano 11 kwietnia na otwartym morzu w Zatoce Zea. Zawodnicy zmagali się z bardzo zimną wodą, której temperatura podczas zawodów wahała się od 12 do 14 °C. Dwukrotnym mistrzem olimpijskim w tej dyscyplinie został Węgier Alfréd Hajós, który zwyciężył w wyścigu na 100 oraz 1200 metrów. W wyścigu na 500 metrów zwycięzcą został Austriak Paul Neumann. Czwartą nietypową konkurencją, był wyścig 100 metrów dla żeglarzy. Wygrał ją Grek Joanis Malokinis.
19 lipca 1908 r. powołano Międzynarodową Federację Pływania FINA (działającą do dzisiaj). Od tego czasu reguluje przepisy i organizuje zawody międzynarodowe, a także ustala dystanse i rodzaje konkurencji. http://www.fina.org
Historia pływania sportowego w Polsce
Gdy w Europie rozwijało się pływanie sportowe Polska była pod zaborami. Pomimo tego w zaborze Austriackim organizowano imprezy sportowe, w których mogli brać udział Polacy. Pierwsze zawody pływackie zorganizowano w 1910 r. w Krakowie podczas zlotu Grunwaldzkiego. Polski Związek Pływacki powstał w 1922 r., już po odzyskaniu niepodległości. W 1923 r. Polska została przyjęta do FINA. Pierwszym znanym polskim pływakiem był Kazimierz Bocheński. Przez 20 lat był rekordzistą Polski na 100 m stylem dowolnym z czasem 1:00,4.
Podsumowanie
Historia pływania ma nie jedno oblicze. Na samym początku była to niezbędna umiejętność potrzebna do przetrwania. Pływanie stanowiło alternatywę dla chodzenia czy biegania . W dół rzeki można było się szybciej przemieścić płynąc niż podróżując lądem. Póżniej okazało się, że stanowi wspaniałą formę rywalizacji sportowej. W między czasie zaczęto także dostrzegać jej militarne zalety. Bo przecież na drodze maszerującej armi często pojawiały się naturalne przeszkody w postaci rzek czy innych zbiorników wodnych. Dzisiaj, oprócz powyższych atrybutów sztuki pływania, udowodniono także jej niezastąpione walory zdrowotne. Tak więc historia pływania to tak naprawdę nie tylko umiejętność (przetrwania czy wojskowa) i sport ale także element profilaktyki zdrowotnej. Jaki wpływ ma zdrowie na nasze zarobki pisałem tutaj: http://www.zarobasy.pl/jak-stres-wplywa-na-nasze-zdrowie-i-zarobki/
Źródło : “Pływanie” Marek Michałowski. Wydanie II 2011.
